being AbNormal..

Θα περιγράφατε τον εαυτό σας ως ασυνήθιστο, ανώμαλο;

Ή παγκοσμίως γνωστό ως abnormal?
Ξέρω, μοιάζει με χαζή ερώτηση και οι περισσότεροι θα απαντούσατε "όχι".
Το μεγαλύτερο ποσοστό, όμως, των ανθρώπων επιζητά να ταιριάξει ανάμεσα στο πλήθος. Αυτή η νοοτροπία οριοθετεί τη μάζα ως "κανονικούς" και τη σπάνια μειοψηφία ως "αντικανονικούς" ή διαφορετικούς. Η διαφορά αυτή αντιμετωπίζεται ως επί το πλείστον αρνητικά, αλλά στην ουσία η πραγματική διαφορά μόνο θετική μπορεί να είναι.
Το να είσαι ασυνήθιστος δεν είναι κακό. Οκ καταλαβαίνω πως κανείς μας δεν θέλει τα αποτελέσματα από ιατρικές εξετάσεις να είναι ανώμαλα, αλλά οι πράξεις και η ίδια μας η στάση απέναντι στη ζωή θέλουμε να είναι αντικανονικές. Θα μου πείτε γιατί? Θα σας πω..
Το να είσαι διαφορετικός σημαίνει να παίρνεις ρίσκα, να τολμάς, γεγονός που σε κάνει να είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά από τους άλλους. Σε βοηθά να κοιτάς το φόβο στα μάτια και να προτάσεις το στέρνο σου. Σε ξεχωρίζει από το πλήθος, σε σηκώνει από τον καναπέ, σε κάνει να πολεμάς για τα πιστεύω σου, σε κάνει να ζεις.
Το να κατανοήσεις τη σημασία της διαφορετικότητας, όμως, είναι μόνο η αρχή. Θα πρέπει και εμπράκτως να αποκολληθείς από τη μάζα, να βρεις δηλαδή την αντικανονικότητά σου. Πώς? Βρες ποιό είναι το πάθος σου. Μάθε όσα περισσότερα μπορείς για αυτό. Διάβασε και εξασκήσου. Και βρες τους σωστούς μέντορες που θα ενισχύσουν αυτό σου το πάθος.
Ίσως ακόμα να πιστεύεις πως το να είσαι διαφορετικός δεν σου αξίζει ή πως είναι λάθος. Σκέψου ξανά. Μην σαμποτάρεις τον εαυτό σου με το να μην προσπαθείς. Χρειάζεται κόπος και θυσίες, αλλά στο τέλος αυτή η διαφορετικότητα είναι που θα σε κάνει να νιώσεις ελεύθερος, ζωντανός.
Be AbNormal..