Αναρτήθηκε από
Manito
Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011
..από μικρός βρέθηκα να παίζω με μυστήρια κουτιά που έκρυβαν μελαγχολικούς κλόουν, μεγαλώνοντας συνάντησα μυστήριους κλόουν που ζούσαν σε μελαγχολικά κουτιά..
Μήπως θα έπρεπε να πεταχτούμε από το μυστήριο και να τρομάξουμε κάποιους κλόουν που μας έχουν βάλει σε κουτιά και τώρα παίζουν με την μελαγχολία μας; Λέω... μήπως;
ίσως.. ίσως κάπου μεταξύ μεσάνυχτα και αυγής.. εκεί που η μασκαράτα ασωτεύει, αλλά δεν τελειώνει ακριβώς εκεί όπου οι μάσκες πέφτουν, αλλά τα πρόσωπα παραμένουνε θολά εκεί..κάπου μεταξύ μεσάνυχτα και αυγής..
I can't ignore the voices in my head.
You can lose someone in a heartbeat.
You can lose yourself in a memory...
But the road I'm on, don't seem to go there.
So I just dream, keep on being the way I am.
2 σχόλια:
Μήπως θα έπρεπε να πεταχτούμε από το μυστήριο και να τρομάξουμε κάποιους κλόουν που μας έχουν βάλει σε κουτιά και τώρα παίζουν με την μελαγχολία μας;
Λέω... μήπως;
ίσως..
ίσως κάπου μεταξύ μεσάνυχτα και αυγής..
εκεί που η μασκαράτα ασωτεύει, αλλά δεν τελειώνει ακριβώς
εκεί όπου οι μάσκες πέφτουν, αλλά τα πρόσωπα παραμένουνε θολά
εκεί..κάπου μεταξύ μεσάνυχτα και αυγής..
Δημοσίευση σχολίου