Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Ένα σύμπαν από μόνος του. Αν ήμασταν όλοι ίδιοι ο κόσμος θα ήταν βαρετός. Ένα σύμπαν λοιπόν ηλιοκεντρικό. Ο καθένας από εμάς κέντρο του σύμπαντος. Ένας ήλιος που φωτίζει με πάθος όλη την πλάση. Ένα σύμπαν μάλλον εγωκεντρικό. Με κοινό παρανομαστή τη βαρύτητα. Και η εξίσωση; Το ένα σύμπαν να "γεννάει" το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων. Καταργώντας έτσι την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου. Με τους γνωστούς και άγνωστους νόμους της φυσικής να φλερτάρουν πάνω στα κύτταρά μας. Με μια δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο. Τελικά τι είναι αυτό που μας φοβίζει; Το ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο ή το ότι αν το κάνουμε δεν θα είναι κανείς εκεί για να το δει;
