ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΑΠΟΨΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

ο χτύπος της καρδιάς ανάποδα το χρόνο μετρά
αίμα, ψυχή, γεννιέσαι στα τυφλά
κρεμασμένη η ανάσα τώρα, πέφτει
σαν νότες εμπλουτισμένες από μέθη
μακάβρια τελετουργία, πέφτουμε αμαχητί
σαν στάλες βροχής που ατμίζουν στη στιγμή
ζωή μισή από νάρκισσο τυλιγμένη
ένας ήρωας απόψε πεθαίνει

Ι1 ΑΟΠΛΟ

Μαύρο σκοτάδι
σκέπασε την ψυχή μου,
σαν το πανωφόρι
εκείνης της γυναίκας που έχασε το παιδί της.
Κόκκινος ορίζοντας
γίνηκε ο ουρανός μου,
σαν τα βουρκωμένα μάτια
εκείνου του μικρού αγοριού που έχασε τη μάνα του.
Γιατί δεν κρατάς όπλο;
Με ρώτησε κάποιος.
Ντράπηκα,
έσκυψα το κεφάλι και απομακρύνθηκα.
Μόνο ύστερα αφού τελείωσε ο πόλεμος
ήξερα ~ ήξερα το γιατί...
Για να'χω ελεύθερα χέρια
να κρατώ τριαντάφυλλα
και να στολίζω πέτρινους σταυρούς.