Θυμάμαι, ακόμα, μερικές φορές, την τελευταία συνάντηση μαζί της.
Εκείνη μου κράταγε το χέρι κι εγώ είχα γαντζωθεί επάνω στη φούστα της. Κι όταν τελικά την άφησα, την άκουσα να λέει:
"Να προσέχεις. Είναι επικίνδυνα εκεί έξω."
Οφείλω να ομολογήσω πως δεν είχε άδικο.
Πλέον κοιμάμαι τα βράδια χωρίς να σκεπάζομαι με τα φουστάνια της. Έχω για ζεστασιά τα νύχια μου.
