Χθες πέρασα πάλι από τον ονειρόκοσμο των υπνοπλασμάτων, κι εκεί που ξεκουραζόμουν κάτω από την κουφάλα ενός δέντρου, μια ομάδα πυγολαμπίδων είχε στήσει χορό και όλες μαζί μου ψυθίρησαν μια ιστορία...
Λένε πως κάπου βαθιά μέσα στο δάσος του Μάτσου Πίτσου υπάρχει ένα βουνό, τόσο ψηλό που η κορυφή του βγαίνει πάνω από τα σύννεφα. Είναι το βουνό της Αλήθειας. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο και όλες τις εποχές το επισκεύτηκαν για να βρουν αυτή την Αλήθεια. Στην αναζήτηση αυτή κάποιοι προσπάθησαν να εξερευνήσουν την χλωρίδα και την πανίδα του. Άλλοι μελέτησαν τη μορφολογία και τα πετρώματά του. Μερικοί έτρεξαν ανάμεσα στις ρωγμές του χαρούμενοι που άκουγαν την ηχώ τους. Άλλοι πάλι προσπάθησαν να το φωτογραγίσουν ή να το ζωγραφίσουν. Και άλλοι το λάτρεψαν σαν κάτι ιερό. Λίγοι όμως ξεπέρασαν την αβεβαιότητα, το φόβο και το δέος κάνοντας το θαύμα να τολμήσουν να το διασχίσουν για να δουν τί κρύβεται από την άλλη πλευρά.
